Uitvallers
Door: BARTandeMIRJAM
Blijf op de hoogte en volg BARTandeMIRJAM
15 Juni 2018 | Verenigde Staten, Hodgenville
Fietsen en er op blijven zitten valt niet mee. Dachten we in het begin nog dat fietsconditie een issue zou worden, na 15 dagen weten we beter. Kuilen in de weg, plastic tas aan het stuur en honden voor de fiets hebben gezorgd voor 3 uitvallers.
Nadat Caytlin door een val een gebroken sleutelbeen had opgelopen en moest vertrekken, was het op de ochtend van vertrek uit Berea Jeff die viel. Oorzaak: een tas met wasgoed aan z'n stuur, die tussen de spaken van z'n voorwiel kwam. Gevolg een gebroken schouder. Jeff ons 'hotelmaatje' die net als 5 jaar geleden in Berea moest opgeven. Toen door zijn knie, nu met z'n kunstknie. Hoe raar kan het lopen. Als laatste moest Bill uit Israël, na 3 jaar voorbereiding, afscheid nemen. In een onbewaakt moment kwam er een hond voor zijn voorwiel. Gevolg: gebroken elleboog.
Met ons gaat het nog steeds goed. Op wat kleine technisch mankementen aan de fiets na. Maar door twee spoedzendingen met de post (thnx Lotte en Tijs) hopen we dat risico te hebben geëlimineerd.
Onderweg naar Harrodsburg, waar we hebben gekampeerd in het park van een oud historisch fort, hadden we geluk. Een afgesloten weg, maar niet voor ons. Het hek voor de brug stond open. Na ongeveer tweederde van de brug kwamen we werklui tegen. Mogen we er over? Nee, was het antwoord, maar we hebben jullie niet gezien. Doorlopen dus. Ook aan de andere kant was het hek open. De supervisor kneep ook een oogje dicht, maar de rest van de groep moest omrijden.
De dag daarop door naar Hodgenville. Erg warm en vochtig en dus enorm veel drinken. Eerst slapen op een matje onder de shelter, later toch maar de tent opgezet i.v.m. muggen. 's Avonds in het park gekeken naar een honkbal wedstrijd, nadat bruine bonen en geprakte tomaat onze magen hadden gevuld.
Nadat Caytlin door een val een gebroken sleutelbeen had opgelopen en moest vertrekken, was het op de ochtend van vertrek uit Berea Jeff die viel. Oorzaak: een tas met wasgoed aan z'n stuur, die tussen de spaken van z'n voorwiel kwam. Gevolg een gebroken schouder. Jeff ons 'hotelmaatje' die net als 5 jaar geleden in Berea moest opgeven. Toen door zijn knie, nu met z'n kunstknie. Hoe raar kan het lopen. Als laatste moest Bill uit Israël, na 3 jaar voorbereiding, afscheid nemen. In een onbewaakt moment kwam er een hond voor zijn voorwiel. Gevolg: gebroken elleboog.
Met ons gaat het nog steeds goed. Op wat kleine technisch mankementen aan de fiets na. Maar door twee spoedzendingen met de post (thnx Lotte en Tijs) hopen we dat risico te hebben geëlimineerd.
Onderweg naar Harrodsburg, waar we hebben gekampeerd in het park van een oud historisch fort, hadden we geluk. Een afgesloten weg, maar niet voor ons. Het hek voor de brug stond open. Na ongeveer tweederde van de brug kwamen we werklui tegen. Mogen we er over? Nee, was het antwoord, maar we hebben jullie niet gezien. Doorlopen dus. Ook aan de andere kant was het hek open. De supervisor kneep ook een oogje dicht, maar de rest van de groep moest omrijden.
De dag daarop door naar Hodgenville. Erg warm en vochtig en dus enorm veel drinken. Eerst slapen op een matje onder de shelter, later toch maar de tent opgezet i.v.m. muggen. 's Avonds in het park gekeken naar een honkbal wedstrijd, nadat bruine bonen en geprakte tomaat onze magen hadden gevuld.
-
18 Juni 2018 - 04:41
Tamara:
Jeetje wat jammer dat mensen door vallen de reis hebben moeten verlaten. -
18 Juni 2018 - 05:45
Edy:
Wat jammer dat door valpartijen mensen moeten opgeven.veel sterkte voor hen. -
18 Juni 2018 - 15:55
Mark:
Tjonge wat een pech voor die deelnemers zeg. Zeker voor jullie “hotelmaatje”. Doe voorzichtig en blijf heel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
