Brad valt uit stapelbed

Wat we nu weer hebben meegemaakt valt bijna niet te beschrijven. Toch maar een poging.

De ochtend na onze rustdag zijn Mir en ik vroeg vertrokken in de richting van Chester. Het ging lekker en na stevig doorfietsen kwamen we (het is geen wedstrijd) als eerste aan. Dat was ons geluk want, nog geen 3 minuten later hoosde het van de regen. Onder het afdakje van ons onderkomen (Shady Rest Motel) ontmoetten we Brad.

Eerst over het onderkomen. Zes vierkante meter. Negen slaapplaatsen in de vorm van stapelbedden. En, dat gaf de doorslag om er te gaan slapen, airco.

Nu over Brad. Kwam uit Brooklyn en trekt al 15 maanden als wandelaar, documentairemaker door Amerika. Hij wandelt de American Discovery Trail. Op opzoek naar zichzelf, de verbinding met anderen en mooie verhalen. Die hij vastlegt met zijn IPhone en een camera onder een drone.

Door het weer had Brad die dag geen zin om te wandelen, hetgeen dus betekende dat hij samen met ons en nog twee groepsgenoten in het motelletje lag. Hij gaf aan dat hij snurkte, rookte en bier dronk. Zoals gezegd de airco gaf de doorslag.

Er ontsponnen zich allemaal leuke gesprekken en al snel werden diverse mensen geïnterviewd of daarvoor uitgenodigd. Met de drone zouden we gefilmd worden en Mirjam, net bekend als lokale televisiester, had de smaak te pakken en zou de volgende dag geïnterviewd worden. Mirjam had Brad geïnspireerd, hij had weer zin om te wandelen.

De middag en de nacht waren nog lang en het was gezellig geweest. Wij lagen al lang te slapen toen Brad het hutje betrad. Licht aangeschoten zoekend met z'n zaklpam naar zijn slaapplaats op tweehoog. Een uur later een enorme klap. Ik wakker en riep meteen.... Mirjam: Ben jij gevallen? Nee dus... Brad lag op de grond. Roerloos. Audrey bekommerde zich op 1 hoog om Brad. Die nog leek te slapen. Van tweehoog uit z'n stapelbed gevallen.

Toen hij er weer in probeerde te klimmen en dat niet lukte liep hij naar buiten. Ik ook maar, van tweehoog, achter hem aan. Pas buiten drong het tot Brad door wat er gebeurd was. Na een goed gesprek van man tot man een enorme snee in zijn neus (letterlijk) kwamen we samen tot de conclusie dat hij maar verder moesten slapen op 1-hoog. Dan zou een volgende val minder pijnlijk zijn. Brad sliep verder, wij ietsje minder...

De volgende ochtend kwam Brad z'n afspraken na en zijn we gevolgd door een drone tot over de Mississippi. Van Illinois naar Missouri. Een stevig hug van Brad, bedankjes voor de hulp en diverse opgenomen interviews later vertrokken we, voor ons doen laat, naar Farmington.

Voor een nadere kennismaking met Brad: www.bradtreksamerica.com en diverse socialmedia.